Ponownie wracam do państwowej hodowli koni, a to za sprawą tego, co się wydarzyło w Stadninie Koni Walewice. Otóż została ona wcielona do innego podmiotu gospodarczego, a mianowicie do Kutnowskiej Hodowli Buraka Cukrowego Sp. z o.o. Proces połączenia obu spółek zakończył się wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, dokonanym 19 września tego roku.

W niedalekiej przeszłości (po 2004 roku) kilka umierających stad ogierów zostało podłączonych kroplówką do bogatszych przedsiębiorstw rolnych będących w gestii KOWR-u (wcześniej ANR), ale – o ile się nie mylę – Walewice są pierwszą stadniną, którą włodarze KOWR próbują ratować w ten sposób przed nieuchronnym upadkiem.

Choć Wielka Warszawska rozegrana została już ponad tydzień temu, do tego tematu wracam dziś, głównie z tego powodu, że dopiero przed ostatnim weekendem przeczytałem tekst redaktora Tadeusza Porębskiego w piśmie „Passa” (a w weekend byłem zajęty zawodami jeździeckimi). Tekst ma wszystko mówiący tytuł, powtórzony w moim tytule.

Kiedy pierwszy raz czytałem przywołany artykuł, ze zdziwieniem konstatowałem, że zgadzam się z red. Porębskim prawie w 100%. Ze zdziwieniem, bo na ogół ów procent zgodności jest zdecydowanie mniejszy. Jednak po powtórnym przeczytaniu tekstu oraz po zaczerpnięciu opinii kilku osób, których zdanie na temat wyścigów konnych bardzo cenię, te proporcje uległy sporej korekcie.

…człowiek, który zrobił dla koni na całym świecie więcej niż ktokolwiek inny, dotarł wreszcie do nas. Tak pisałem we wstępniaku w majowym numerze „Konia Polskiego” w 2004 roku.

Napisałem wówczas jeszcze tak: Biorąc pod uwagę, jak wielu krajów dotąd nie odwiedził ze swoim przesłaniem: „czyńmy świat lepszym dla koni i ludzi”, następna taka okazja może się już nie powtórzyć.

Na szczęście – powtarza się. Monty Roberts ponownie przyjedzie do Polski.

Kto – Hanna Sztuka. O wyroku Sądu Rejonowego w Pinczowie wiem już od jakiegoś czasu, ale nie znałem szczegółów. Długo trwało, zanim tenże Sąd odpowiedział na moje dziennikarskie pytania dotyczące sprawy, która była rozpatrywana w wydziale karnym (sygnatura akt II k 105/19), ale wreszcie dostałem wyrok na piśmie. Oto te szczegóły.

Mowa o „Radzie ds. rozwoju hodowli koni w Polsce”, którą powołał do życia we wrześniu ubiegłego roku nowy (wówczas) minister rolnictwa Jan Krzysztof Ardanowski. A teraz - decyzją z 23 sierpnia tego roku -  ją rozwiązał.

Tak to wygląda od strony formalnej. Minister nie podał powodów, dla których rozwiązał Radę, a jedynie w uprzejmych słowach podziękował członkom za dotychczasową współpracę oraz aktywny udział w pracach Rady. Dlaczego ją więc rozwiązał?

Obejrzałem wypowiedź Jerzego Białoboka, jakiej udzielił dla „Pulsu Miasta” na temat aukcji i ogólnej sytuacji w państwowej hodowli koni arabskich. Rzeczowa, trafna. Do wyników aukcji już nie chcę wracać, ale wypowiedź o tym, że problemem polskiej hodowli koni arabskich nie jest brak dobrych koni, a brak odpowiednich ludzi, warta jest rozwinięcia. Zresztą ta konstatacja dotyczy nie tylko koni arabskich, ale państwowej hodowli koni w Polsce w ogóle.

Jeśli zatytułowałem ten tekst „dobre aukcje” (ale bez określenia „bardzo dobre”), to mam na myśli przede wszystkim końcowy efekt finansowy obu aukcji. Chodzi oczywiście o Pride of Poland 2019, ale także Summer Arabian Horse Sale 2019.

Główna aukcja przyniosła 1 396 tys. euro, zaś letnia – 328 tys. euro, w sumie 1 724 000 euro. Łącznie jest to prawie 7 mln zł.

Dziennikarz RMF FM, Paweł Balinowski, dotarł do wyników kontroli w Stadninie Koni Janów Podlaski (https://www.rmf24.pl/fakty/polska/news ... e-straty-miazdzace-wyniki,nId,3136181). Dwie sprawy są w tym raporcie przerażające, choć obie mnie nie dziwią.

Po pierwsze, strata finansowa spółki Stadnina Koni Janów Podlaski za rok 2018 wynosi 3 273 243,96 zł. Mnie to nie dziwi, bo już w styczniu tego roku, podając stratę za rok 2017 – a wyniosła ona 1 640 587 zł – prorokowałem, że za rok 2018 będzie większa i że przekroczy 2 mln zł. Gotów byłem w tej kwestii przyjąć zakład, ale nikt nie chciał podjąć rękawicy (że strata będzie mniejsza). Okazuje się, że byłem optymistą, bo sądziłem, że strata będzie oscylować w granicach 2,0-2,5 mln zł, a tymczasem przekroczyła 3 mln.

Z pytaniem, jakie są wyniki janowskiej spółki za rok 2018, zwróciłem jakiś czas temu w drodze prawa prasowego do KOWR. Odpowiedź uzyskałem, a właściwie nie. Bo KOWR zdecydował się na sprytne posunięcie formalne. Na czym ono polegało? Oto odpowiedź, jaką 15 lipca otrzymałem od rzecznika prasowego KOWR:

Na portalu „Polskiearaby.com” ukazał się kolejny tekst napisany przez Hannę Sztukę. A propos tego tekstu zamieszczam poniżej oświadczenie czworga osób pomówionych we wspomnianym tekście.

A ja przyłączam się do nich w tym sensie, że też nie zamierzam się do tego tekstu ustosunkowywać.

Marek Szewczyk

Niespodziewanie dla mnie, pismo „Passa” wsparło mnie w kwestii dopingowania koni wyścigowych kobaltem przez wrocławskich trenerów. Zacytowało w całości mój drugi w tej sprawie artykuł („O kobalcie i wrocławskich trenerach c.d” z 19 lipca 2019), a pod nim wypowiedział się redaktor Tadeusz Porębski (całość można przeczytać pod tym linkiem: http://www.passa.waw.pl/artykul/konsk ... ki-niedozwolonego-dopingu,3752).