W PiS, jak w każdej partii, dochodzi do ruchów kadrowych. Jedni awansują, inni spadają w hierarchii. Nie zamierzam analizować wszystkich tego typu sytuacji, jakie ostatnio możemy obserwować, ale chciałbym zwrócić uwagę na zmiany, jakie stały się udziałem dwóch osób. Są to ludzie, których nazwiska stały się sławne w całej Polsce w związku ze zmianami w hodowli koni arabskich po 16 lutego 2016 roku. A te osoby to Krzysztof Jurgiel oraz Andrzej Wójtowicz.

W dyskusji wywołanej przez Beatę Kumanek tekstem pt. "Kilka pytań do Anny Stojanowskiej i Jerzego Białoboka" już kilka osób zabierało głos, wpisując komentarze pod tym artykułem. Głos kolejnej osoby, Agnieszki Bojanowskiej, bardzo dobrze znającej michałowskie stado i tamtejsze realia, jest na tyle istotny, że postanowiłem go zamieścić jako kolejny artykuł.

Marek Szewczyk

Po raz kolejny oddaję głos Beacie Kumanek. Czynię to tym chętniej, że zgadzam się z jej tezami w 90 procentach.

O tych 10 procentach napiszę osobno, ale dziś chciabym się tylko ustosunkować do jednego stwierdzenia z tekstu pani Beaty. Napisała bowiem tak:

Bezprecedensowa obrona tych osób przez krajowe i międzynarodowe środowisko koni arabskich zaowocowało głośnymi przeprosinami nowego ministra rolnictwa Jana Krzysztofa Ardanowskiego w sierpniu 2018 roku skierowanymi do Anny Stojanowskiej i Jerzego Białoboka oraz powołaniem tychże do nowej rady ds. hodowli koni przy ministrze rolnictwa.

Otóż stanowisko, jakie zajął nowy minister rolnictwa wcale nie musi wynikać z owej głośnej obrony, choć mogła się w jakiejś części do tegoż stanowiska przyczynić. Moim zdaniem, po prostu Jan Krzysztof Ardanowski od zawsze miał inne zdanie niż jego kolega partyjny Krzysztof Jurgiel, a jego stanowisko jest wyrazem (w tej kwestii) zdroworozsądkowego myślenia. Tak, w PiS także bywają ludzie, którzy myślą propaństwowo i potrafią przyznać, że ich partia popełnia błędy.

Mam nadzieję, że tekst Beaty Kumanek sprowokuje tzw. środowisko do dyskusji na poruszone przez nią tematy. Namawiam do takowej i deklaruję, że chętnie udostępnię łamy mojego bloga do publikacji głosów w tej dyskusji.

Marek Szewczyk

Cytat: Polityka to domena dialogu, starcia na różne wizje, nie wojna plemienna. Partie, które tego zauważają, ominą tę cezurę, przegrają. Kto to powiedział?

Wreszcie KOWR piórem rzecznika prasowego odpowiedział na moje pytania dotyczące sytuacji finansowej Stadniny Koni Janów Podlaski. A pytania te wynikały głównie z analizy sprawozdania janowskiej spółki za rok 2017.

Pytania i odpowiedzi przytoczę w całości, aby każdy mógł je sam przeczytać, ale trzy kwestie rozwinę. Przy okazji wyjaśniam skąd w moich pytaniach data 9 grudnia (2018 r.) – bo tego dnia wysłałem pytania do KOWR. No i jeszcze jedno – zachęcam do tego, aby najpierw przeczytać mój poprzedni tekst pt. „Wnioski z lektury sprawozdania” (9 XII 2018), gdyż właściwie ów tekst oraz pytania i odpowiedzi na nie stanowią całość.

I jak tu wierzyć politykom? Minister rolnictwa, Jan Krzysztof Ardanowski, ostatnio osobiście odpowiada na interpelacje posłów dotyczące hodowli koni, a zwłaszcza stadnin arabskich. W każdym razie podpisuje te odpowiedzi. Oto jedno z pytań, jakie zostało do niego skierowane:

Czy Pan Minister Jan Krzysztof Ardanowski uważa, że poziom nadzoru realizowanego przez KOWR nad Spółkami strategicznymi jest wystarczający i zadowalający, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z-cy Dyrektora Generalnego KOWR, który nadzoruje pion Spółek w KOWR – Grzegorza Piętę?

Pan minister odpisał, że: Uważam, iż nadzór Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa nad spółkami strategicznymi jest wystarczający.

A tymczasem według moich nieoficjalnych informacji (na stronie internetowej KOWR nie ma żadnych informacji o przesunięciach kadrowych) wynika, że Grzegorz Pięta został odsunięty od tzw. nadzoru właścicielskiego nad 41 spółkami, w tym nad stadninami koni.

Pojawił się nowy Eligiusz Niewiadomski. Paweł Adamowicz ginie z ręki szaleńca-mordercy niczym prezydent Gabriel Narutowicz.

Pełniący obowiązki prezesa Stadniny Koni Janów Podlaski, Grzegorz Czochański, raczył wreszcie odpowiedzieć na pytania, jakie mu zostawili posłowie PO podczas wizyty w stadninie 29 listopada. Zarówno termin, jak i to, w jaki sposób odpowiedział na te pytania, można określić dwoma słowami: arogancja i lizustostwo.

Jestem z pokolenia, które dobrze pamięta czasy tzw. komuny. Pamiętam też świetnie, że jak w „Trybunie Ludu” pisali, iż „nieprawdą jest jakoby coś tam…”, to wiadomo było, że to „coś tam” wydarzyło się naprawdę.

Takie właśnie miałem pierwsze skojarzenie, jak przeczytałem „Oświadczenie Zarządu Stadniny Koni Janów Podlaski Spółka z o.o.”, które dziś (7.01.2019 r.) ukazało się na stronie internetowej stadniny. A brzmi ono tak:

W związku z pojawiającymi się w ostatnich dniach doniesieniami medialnymi, dotyczącymi rzekomej utraty płynności finansowej skutkującej zagrożeniem upadłością Spółki Stadnina Koni Janów Podlaski Sp. z .o.o., Zarząd Stadniny informuje, że doniesienia te nie mają pokrycia w rzeczywistości.

W ten weekend (4-6 stycznia) jednym z tematów, jaki poruszyła większość  mediów, był bardzo zły wynik finansowy Stadniny Koni Janów Podlaski za rok 2017. Dlaczego dopiero teraz, skoro zła sytuacja finansowa, w jakiej znalazła się stadnina, była znana od dawna? Ja też o tym pisałem jakiś czas temu („Wnioski z lektury sprawozdania” 9 XII 2018).

Istotne jest to, że strata finansowa za rok 2017 jest potężna – 1 640 587 zł. Potwierdziło się również to, że p.o. prezesa janowskiej stadniny Grzegorz Czochański wysłał do swoich zwierzchników z KOWR alarmujące pismo, że w 2018 roku spółce grozi utrata płynności finansowej. Sam p.o. prezesa nie zgodził się wypowiedzieć się w tej kwestii przed kamerą. Wypowiedziała się za to prof. Krystyna Chmiel, w tonie uspokajającym, że „owszem przejściowe trudności były, ale to już minęło”.

Sprytne. Odpowiedzialny za stadninę nie chce komentować obecnej sytuacji, a pani profesor, znająca się na rodach koni arabskich, ale nie na zarządzaniu przedsiębiorstwem rolnym, w którym pełni rolę doradcy ds. hodowli (nie jest członkiem zarządu spółki, a więc nie ma odpowiedzialności materialnej) uspokaja opinię publiczną, że przejściowe trudności stadnina ma już za sobą. Czyżby?