Po raz kolejny udostępniam pani Beacie Kumanek łamy mojego bloga. Tym razem po to, aby mogła się bronić, a właściwie potwierdzić, że swego zdania nie zmienia mimo próby zastraszenia. 

Marek Szewczyk

W poniedziałek 15.01.2018 doręczono mi pismo Spółki Adwokackiej Smaga Jaroszyński. W rzeczonym piśmie adwokat Jacek Jaroszyński, działając na podstawie udzielonego mu przez Pana Sławomira Pietrzaka pełnomocnictwa, wzywa mnie do:

• Natychmiastowego zaprzestania naruszania dóbr osobistych Pana Sławomira Pietrzaka poprzez umieszczanie na forach internetowych (np. Hipologika blog Marka Szewczyka: „Komu zależy na upadku Stadniny Koni w Janowie” z dnia 2 listopada 2017 r.) nierzetelnych i nie mających jakiegokolwiek odniesienia w stanie faktycznym rzekomych informacji o zasadach i warunkach pełnienia przez Pana Sławomira Pietrzaka funkcji prezesa zarządu spółki „Stadnina Koni Janów Podlaski” Sp. z o.o. Powyższe narusza dobre imię, godność oraz może powodować utratę, wyrobionej latami pracy dobrej opinii Pana Sławomira Pietrzaka w środowisku branżowym i naukowym.

• Umieszczenia w ciągu 7 dni od daty otrzymania ww. pisma sprostowania na blogu, na którym ukazał się przywołany powyżej artykuł (blog Marka Szewczyka) zawierającego zgodny ze stanem faktycznym opis powoływanych przeze mnie w nim tzw. wydarzeń.

• Umieszczenia w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma jw. na blogu, o którym mowa powyżej (blog Marka Szewczyka), skierowanych pod adresem Pana Sławomira Pietrzaka przeprosin, za publikowania niesprawdzonych, nierzetelnych i nieprawdziwych informacji o warunkach pełnienia przez niego funkcji prezesa zarządu Spółki „Stadnina Koni Janów Podlaski” Sp. z o.o.

A oto co mam do powiedzenia Panu Sławomirowi Pietrzakowi w odpowiedzi na otrzymane wezwanie.

Szanowny Panie Prezesie,

Proszę mi wierzyć, że bardzo chciałabym móc Pana przeprosić. Ale nie mogę. Bardzo chciałabym napisać, że pod Pańskim kierownictwem stadnina kwitnie, konie są zadbane i zdrowe, pracowników traktuje się z należnym szacunkiem, a gospodarstwo rolne SK Janów Podlaski jest prowadzone należycie i według wszelkich reguł. Chciałabym również napisać, iż z pasją prowadzi Pan hodowlę koni arabskich. Niestety, jest inaczej, co widać gołym okiem.

Nie jestem również w stanie umieścić sprostowania do przywołanego w liście Pańskiego adwokata tekstu bowiem w mojej ocenie, napisany przeze mnie materiał ukazuje stan faktyczny. Bardzo jestem ciekawa, które z opisanych przeze mnie zdarzeń uważa Pan za kłamliwe. Pytam więc Pana:

• czy wysłał Pan konie arabskie na czempionat świata do Paryża w 2016 roku?

• czy nie wydawał Pan pracownikom zakazu rozmawiania ze mną po opublikowaniu na blogu Pana Marka Szewczyka w marcu 2017 listu otwartego?

• czy nie groził Pan masztalerzom zwolnieniami?

• czy zorganizował Pan pracownikom ognisko poaukcyjne?

• czy firma Pańskiego syna nie remontowała boksów dla koni angloarabskich?

• czy wiosną 2017 roku nie padło kilkadziesiąt sztuk bydła?

• czy opisane przeze mnie warunki bytowania ludzi i koni w stadninie są nieprawdziwe?

• czy konie i krowy mają właściwą opiekę weterynaryjną?

• czy wypłaca Pan terminowo pieniądze należne pracownikom za nadgodziny?

• czy odnosi się Pan z szacunkiem do swoich podwładnych?

• czy nie chciał się Pan pozbyć ze stadniny krów i upraw?

• czy nie zamknął Pan bramy wjazdowej do stadniny bez żadnych konsultacji?

• czy nie ma Pan żadnych zastrzeżeń do swojej pracy na stanowisku prezesa stadniny?

To co zarzuciłam Panu w moim tekście z 2 listopada 2017 roku to tylko wierzchołek góry lodowej. Co ma Pan do powiedzenia w sprawie Emarity? Czy zaprzeczy Pan, że za czasów Pańskiego prezesowania wydajność mleczna krów spadła o połowę, co w najlepszym razie świadczy o skrajnej nieudolności w prowadzeniu przedsiębiorstwa rolnego SK Janów Podlaski? W wywiadzie dla regionalnej telewizji TVP Lublin z listopada ubiegłego roku przyznał Pan, że tylko dzięki wysokim cenom mleka stadnina zamknie rok 2017 na plusie. Ile więc straciła stadnina na tak kolosalnym spadku wydajności mlecznej janowskich krów? Fakt ten musi być odnotowany w dokumentacji stadniny. A na kim odbija Pan te straty? Oczywiście na pracownikach. Widzi Pan źdźbło w oku każdego pracownika, w swoim zaś nie widzi Pan belki.

Sposób zarządzania przez Pana pracownikami sprawia, że kto może ucieka ze stadniny.
W stajni wyścigowej oprócz trenera do roboty zostały dwie osoby. Harują jak woły, bo wszystkie konie muszą być oporządzone jak trzeba. Wiąże się to z koniecznością pracy w nadgodzinach, bo inaczej się nie da. Jednak gdy przychodzi do wypłaty, drze się Pan na wszystkich, że aż tyle się należy za nadgodziny. A więc co, ludzie mają pracować za darmo, czy też konie mają być pozbawione podstawowej opieki? A może kłamię?

Chyba Pan nie zaprzeczy, że w ww. wywiadzie dla telewizji regionalnej TVP Lublin stwierdził Pan, iż hodowla koni arabskich w Janowe jest bezpieczna. W Pańskiej ocenie należy skupić się na wzmocnieniu hodowli koni angloarabskich z powodu czyhającej konkurencji ze strony niemieckich hodowców. Doprawdy, optymizm godny pozazdroszczenia. Skoro konie arabskie nie leżą w Pańskich zainteresowaniach, dlaczego podjął się Pan prowadzenia de facto stadniny koni arabskich? Dlaczego w ogóle powołano Pana na to stanowisko? Pod Pańską ręką hodowla koni arabskich w Janowie Podlaskim chyli się ku upadkowi.

Reasumując, chciałabym powiedzieć Panu co następuje. Na swoją reputację lub jej brak pracuje Pan sam. Kwestionowany przez Pana tekst mojego autorstwa nie może nic zmienić w tej kwestii. Nie traktuje Pan ludzi z szacunkiem i proszę pokazać tego, kto ma odmienne zdanie. Wystarczy też  popatrzeć na janowskie konie, żeby stwierdzić, jakim jest Pan Prezesem. Zmarnował Pan swoją wielką szansę, bo nie umie Pan współpracować z ludźmi i uważa się Pan za nieomylnego. Z każdym kolejnym dniem zasiadania na stanowisku prezesa SK Janów Podlaski coraz bardziej rujnuje Pan swoją reputację w środowisku koniarzy. Co dałyby Panu moje przeprosiny? Na pewno nie odzyskanie reputacji. Udowodnił by Pan jedynie, że udało się Panu mnie zastraszyć i złamać. Co z kolei miałoby zamknąć usta innym niepokornym. Panie Prezesie, nie tędy droga.

Najlepsze co Pan może zrobić w tej sytuacji, to zrezygnować z pełnionej funkcji. Jeśli te przeprosiny „inaczej” Pana nie satysfakcjonują, proszę brnąć dalej.

Beata Kumanek