Czy Jung przegonił Todda?

Data 18.09.2015, 13:02:09 | Temat: Felietony

Ciężko znaleźć wspólny mianownik, aby porównywać osiÄ…gniÄ™cia wybitnych wukakawistów, a do takich należą z pewnoÅ›ciÄ… Sir Mark Todd i Michael Jung, ale spróbujmy. Dodam od razu, że chodzi tylko i wyłącznie o wyniki indywidualne – osiÄ…gniÄ™cia drużynowe pomijam w tych rozważaniach.

 

Mark Todd, któremu królowa Elżbieta II nadaÅ‚a tytuÅ‚ lordowski, ma 59 lat, Michael Jung jest blisko o poÅ‚owÄ™ mÅ‚odszy – 33 lata. Siłą rzeczy wiÄ™c Nowozelandczyk miaÅ‚ wiÄ™cej okazji do startów w imprezach rangi mistrzowskiej niż Niemiec. Z kolei ten drugi może startować nie tylko w IO czy MÅš, ale także w ME, które – przynajmniej teoretycznie – sÄ… niedostÄ™pne dla tego pierwszego. Dlaczego „teoretycznie” o tym za chwilÄ™.


Igrzyska olimpijskie

Todd może spać spokojnie, jeśli chodzi o wyniki na igrzyskach olimpijskich. Startował w nich 6 razy, z czego 3 razy stawał na podium: dwa razy został mistrzem olimpijskim, a raz wywalczył medal brązowy. Tych osiągnięć jeszcze długo nikt nie poprawi.

Jung startował na igrzyskach tylko raz, w Londynie i wygrał je.

 

Mistrzostwa świata

Nowozelandczyk startowaÅ‚ aż 5 razy w MÅš i „tylko” raz zdobyÅ‚ medal indywidualny. W Rzymie, a wÅ‚aÅ›ciwie w Pratoni del Vivaro (1998) zostaÅ‚ wicemistrzem (wygraÅ‚ wówczas jego rodak Blyth Tait na Ready Teddy).

Niemiec dwa razy startowaÅ‚ w MÅš i w obu wypadkach stawaÅ‚ na podium: w 2010 w Lexington wygraÅ‚, a rok temu w Caen – zostaÅ‚ wicemistrzem.

 

Mistrzostwa Europy

Nowozelandczyk Todd aż dwa razy braÅ‚ udziaÅ‚ w… mistrzostwach Europy. Dwa razy bowiem rozgrywane one byÅ‚y w formule otwartej (1995 Pratoni del Vivaro i 1997 Burghley) i raz je wygraÅ‚. ByÅ‚o to w Burghley, a tytuÅ‚ mistrzyni Europy zdobyÅ‚a wówczas, druga w generalnej klasyfikacji, Bettina Overesch na Watermill Stream.

 

Niemiec Jung startował w mistrzostwach Europy cztery razy i za każdym razem zdobywał medal. Zaczął od brązowego, a potem trzy razy z rzędu zostawał mistrzem Europy. Za każdym razem na innym koniu!

Ten trzeci raz, to kilka dni temu, w szkockim Blair Castle, gdzie triumfowaÅ‚ na zaledwie 8-letnim angloarabie francuskim fischer Takinou (Jaguar Mail sf – Gita AA po Sardana Pierre AA). Poprzednio w Malmö, gdzie dosiadaÅ‚ waÅ‚. Halunke FBW, a jeszcze wczeÅ›niej, w Luhmülen na Samie.

Pod tym wzglÄ™dem Michael Jung wyrównaÅ‚ osiÄ…gniÄ™cie Virgini Leng (z domu Holgate), która trzy razy z rzÄ™du zdobywaÅ‚a mistrzostwo Europy na różnych koniach:

- 1985 Burghley             - Pricelsess

- 1987 Luhmülen            - Night Cap

- 1989 Burghley             - Master Craftsman

 

Finał Pucharu Świata

W finale PŚ (obecnie te rozgrywki nie są już kontynuowane) Todd startował tylko raz i nie ukończył go. Było to w Strzegomiu w 2009 roku, gdzie dosiadał konia Gandalf.

A Jung właśnie ten strzegomski finał wygrał, na Samie.

 

Czterogwiazdkowe CCI

Do tego zbioru zaliczam wszystkie zawody, jakie rozegrano od poczÄ…tku ich istnienia, w Badminton i Burghley, a poza tym w Lexington, a także w Pau, Adelaidzie i Luhmühlen, od kiedy zaczÄ™to tam rozgrywać 4-gwiazdkowe zawody zaliczane do serii FEI Classic.

Na tym polu lepszy jest Todd, który triumfowaÅ‚ aż 9 razy: 5 razy w Burghley i 4 razy w Badminton.

Jung takich zwyciÄ™stw ma na koncie 4: Lexington i Burghley w tym roku i dwa razy w Luhmühlen.

 

Co przeważa?

JeÅ›li weźmiemy pod rozwagÄ™ liczbÄ™ medali lub zwyciÄ™stw w poszczególnych imprezach, raz jest górÄ… Nowozelandczyk, raz Niemiec i ciężko te liczby porównać. Jednak Jung ma nad Toddem przewagÄ™ pod dwoma wzglÄ™dami.

 

Jest jedynym „trójkoronowanym”, bo tak można nazwać takie oto osiÄ…gniÄ™cie: zÅ‚ote medale MÅš, ME i IO w jednym cyklu (po kolei). A wszystko to na wyhodowanym w Badenii-Wirtembergii waÅ‚. Sam (Stan the Man xx – Halla po Heraldik xx). I tak:

2010 MÅš Lexington

2011 ME Luhmülen

2012 IO Londyn

 

Można by powiedzieć, że byÅ‚oby nie fair porównywać pod tym wzglÄ™dem tych dwóch zawodników, bo Mark Todd nie mógÅ‚ walczyć o tak koronÄ™, gdyż nie jest Europejczykiem. A tymczasem - jak już wykazaÅ‚em – mógÅ‚. MaÅ‚o tego byÅ‚ blisko, zdobywaÅ‚ bowiem medale, na tych imprezach…. Ale nie zÅ‚ote i nie po kolei:

1997 otwarte ME Burghley             – 1.m. Broadcast News

1998 MÅš Pratoni del Vivaro            – 2. m. Broadcast News

2000 IO Sydney                             - 3. m. Eyespy II

  

Ten drugi, ale bardzo istotny czynnik - to skuteczność! Nie ma drugiego zawodnika na Å›wiecie (nie tylko w WKKW, ale w caÅ‚ym jeździectwie w ogóle), który ze wszystkich imprez rangi mistrzostw kontynentu (IO, MÅš lub ME), w jakich startowaÅ‚, zawsze wraca z medalem indywidualnym! Jak do tej pory.

 

No i jeszcze jeden akcent: pasmo sukcesów Junga rozpoczęło siÄ™ od zdobycia tytuÅ‚u mistrza Europy mÅ‚odych jeźdźców w BiaÅ‚ym Borze, w 2003 roku (na koniu Marco). Czy to może przeważyć na korzyść Junga? Pod wzglÄ™dem sympatii być może tak. Jednak który z tych dwóch wspaniaÅ‚ych zawodników osiÄ…gnÄ…Å‚ wiÄ™cej w WKKW – to pytanie pozostawiam bez odpowiedzi. Niech każdy z Czytelników odpowie sobie sam.

Marek Szewczyk

 

 

Michael Jung (Niemcy)

 

IO

Londyn 2012:               1. m. Sam

 

MÅš

Lexington 2010:           1. Sam

Caen 2014:                  2. FischerRocana FST

 

ME

Fontainebleau 2009:    3. Sam

Luhmühlen 2011:        1. Sam

Malmo 2013:               1. Halunke FBW

Blair Castle 2015:        1. fischer Takinou

 

Finał PŚ

Strzegom 2009:            1. Sam

 

Czterogwiazdkowe CCI

Lexington 2015:           1. FischerRocana

 

Burghley 2015:             1. Sam

 

Luhmühlen 2009:         1. Sam

                 2012:         1. Leopin FST

 

 

Mark Todd (Nowa Zelandia)

 

IO

Los Angeles 1984:        1. Charisma

Seul 1988:                   1. Charisma

Sydney 2000:               3. Eyespy II

 

MÅš

Rzym 1998:                 2. Broadcast News

 

Otwarte ME

Burghley 1997:            1. Broadcast News

 

Czterogwiazdkowe CCI

Badminton

1980:                           1. Southern Comfort III

1994:                           1. Horton Point

1996:                           1. Bertie Blunt

2011:                           1. NZB Land Vision

 

Burghley

1987:                           1. Wilton Fair

1990:                           1. Face the Music

1991:                           1. Welton Greylag

1997 (OME):                 1. Broadcast News

1999:                           1. Diamond Hall Red

                                     

 

 

 





Ten artykuł pochodzi ze strony HipoLogika Marka Szewczyka
https://hipologika.pl

URL tej publikacji:
https://hipologika.pl/modules/news/article.php?storyid=125