Jak polska hodowla uklękła przed włoskim handlarzem

Data 11.04.2019, 22:12:57 | Temat: Felietony

Mój ostatni tekst sprowokował panią Agnieszkę Bojanowską, bardzo dobrze znającą michałowskie stado, do przemyśleń na temat listy aukcyjnej. Warto przeczytać.

Marek Szewczyk

Wymowa artykułu jest przerażająca i przygnębiająca. Z czołowej pozycji w świecie po zaledwie trzech latach mamy sytuację, w której włoski handlarz koni jeździ do stadnin i wybiera najlepsze klacze, by zaoferować je swoim klientom na jubileuszowej 50 janowskiej aukcji. A hodowcy w stadninach są bezradni - nie podoba się? W każdej chwili możemy Was zmienić! Ja pamiętam czasy komuny i naciski na dyr. Jaworowskiego, ale gdy on mówił że klacz nie jest na sprzedaż, to nie była. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że teraz jest gorzej.

Nie wierzę, by pan Chalimoniuk nie wiedział, kogo dobiera sobie na najbliższego współpracownika przy organizacji aukcji. Na marginesie, trochę mu się dziwię - z tekstu redaktora Szewczyka wynika, że ma ambitne i ciekawe plany dotyczące Służewca, a przecież naraża swoją reputację pozwalając panu Simone Leo na działania, które w oczywisty sposób są sprzeczne z interesem polskiej hodowli. Na aukcji 2016 poległ pan Tylenda, na ubiegłorocznej pan Pietrzak i pan Grzechnik. Pan Chalimoniuk może być pewien, że jak pójdzie coś nie tak, to panu Simone Leo włos z głowy nie spadnie, tak jak nie spadł rok temu, natomiast on głową zapłaci.

Na ubiegłorocznej aukcji oczywiście nie byłam, bo była ona zamknięta dla publiczności. Z relacji i dyskusji po niej wynikało, że ceny minimalne były niskie, jeśli zestawić je z jakością koni. Na dodatek presja, by zejść poniżej tych cen, a już na pewno nie zapłacić ani grosza więcej, była ogromna. Przykładem była licytacja Parmany - licytujący pośrednik spytał w pewnym momencie aukcjonera jaka ta cena minimalna jest. Pan Grzybowski ją podał(!) i przybił młotkiem najwyższą cenę aukcji - 180 tys. euro - niewiele jak na klacz tej klasy. Potem okazało się, że Parmana i tak nie została odebrana, bo w tajnym pakiecie była dzierżawa Wildony, co się zdezaktualizowało wraz z dymisją duetu Grzechnik - Sztuka. To zresztą pokazuje jak nieprzejrzyste były działania i jak wszystko było w dużej mierze ukartowane zanim aukcja się zaczęła.

Jak będzie w tym roku? Można się zasadnie obawiać, że podobnie. Po pierwsze kluczowe jest pytanie, kto będzie ustalał ceny minimalne? Powinny to być stadniny, a czy nie będzie to znów wszechwładny Simone Leo? Co będzie jak wspaniałe aukcyjne klacze nie będą osiągały cen minimalnych? Znowu trzeba się będzie zmierzyć z presją na pana Chalimoniuka i prezesów stadnin by ceny te obniżyć. Potencjalni kupcy będą mieli mocne karty. Jerzy Białobok twierdzi, a wie co mówi, że nie można oczekiwać cen takich jak przed laty. Trudno - spadliśmy, a właściwie „dobra zmiana” zrzuciła nas z piedestału. Trzeba mozolnie odbudowywać pozycję. Uważam, że w tej sytuacji znacznie lepiej wystawić perfekcyjnie przygotowane konie dobre, ale nie kluczowe dla hodowli i pogodzić się, że wyniki aukcji nie będą rekordowe. Można uatrakcyjnić ofertę kilkoma gwiazdami, ale nie może się ona składać z samych gwiazd! W przeciwnym wypadku grozi albo klapa aukcji, jeżeli ceny minimalne będą respektowane i będą odzwierciedlały realną wartość koni, albo wyprzedaż za grosze naszego młodego potencjału hodowlanego. To z czego będziemy odbudowywać naszą pozycję, jak podetniemy genetyczną gałąź na której się opiera? Uważam, że konieczna jest zmiana listy - z listy głównej i tej na summer sale zrobić jedną listę główną, zaś utworzyć nową listę na summer sale - mniej ambitną.

Wiem, że pewne konie trzeba odżałować. Gdybym mogła, to bym z michałowskiej listy wycofała obie córki Eksterna czyli Pustynną Malwę i Wieżę Marzeń (po tej hekatombie wśród córek Eksterna, której dokonali przy współpracy z Simone Leo państwo Sztuka i Grzechnik, uważam że niemal z definicji michałowskie córki Eksterna nie powinny być na sprzedaż) i Cheroneę. Stadninie pozostawiłabym wybór, czy na lokomotywę aukcji woli poświęcić Emanollę, najlepszą córkę Emandorii i najlepszą córkę Vitorio TO, czy Galeridę - jedyną godną następczynię swojej wybitnej matki Galilei. I tak te klacze które zostaną stanowią niezwykle mocną ofertę na aukcję główną. W sprawie janowskiej listy się nie wypowiadam (na pewno powinno się skreślić z listy Primerę, Bernadettę, Adelitę, Pianovę) pozostawiając opinię na ten temat tym blogowiczom, którzy janowskie stado znają dobrze. Sądzę też, że ważna jest oprawa imprezy - kulturalna, bez kosztownych dekoracji, niebieskich laserów i cyrkowych występów. To też ma wpływ na ostateczny dochód z imprezy.

Jest jeszcze jedna delikatna kwestia - gdy rok temu przyglądałam się michałowskiej liście aukcyjnej pod kątem tego jakimi ogierami pokryte były oferowane na sprzedaż klacze, to zauważyłam, że dziwnym trafem stanówki marnymi dzierżawionymi przez panią Sztukę ogierami ominęły klacze z listy aukcyjnej. Rachunek prawdopodobieństwa podpowiada, że nie mógł to być przypadek. Czyżby tu także zadziałała ręka włoskiego handlarza? Czy jego wpływy sięgają aż tak daleko?

Reasumując - uważam, że sytuacja bardzo poważnie zagraża przyszłości hodowli w obu stadninach. Szanowny Panie Prezesie Chalimoniuk - nie chce Pan przejść do historii, jako grabarz polskiej hodowli koni arabskich, prawda? To, że pan Simone Leo natychmiast upublicznił listę w „Tutto Arabi” na prawdę nie przesądza sprawy. Oficjalnym, ostatecznym dokumentem jest katalog aukcyjny - a tego jeszcze nie ma. Tę szaloną jazdę na ścianę na której nieuchronnie się w ten czy inny sposób rozbijemy, można jeszcze powstrzymać. I to Pan może zrobić.

Agnieszka Bojanowska

Ten artykuł pochodzi ze strony HipoLogika Marka Szewczyka
https://hipologika.pl

URL tej publikacji:
https://hipologika.pl/modules/news/article.php?storyid=406