A gdzie kindersztuba?

Data 11.06.2016, 15:17:08 | Temat: Felietony

Wczoraj podałem sytuację w Małopolskim Związku Jeździeckim jako przykład pozytywny: że można było dokonać zmiany zarządu na kilka miesięcy przed upływem kadencji ze świadomością, że niebawem będzie trzeba dokonywać ponownych wyborów, ale przede wszystkim dlatego, że młodzi ludzi i czynni zawodnicy wzięli sprawy w swoje ręce. Dziś muszę napisać kilka cierpkich słów, bo ci młodzi zaczęli od faux pas.

Nowy zarząd podjął decyzję o zmianie przewodniczącego kolegium sędziów. Eulalię Michalik zastąpił Jacek Wisłocki. Fakt, że to była decyzja, a nie automatyczne zakończenie urzędowania dotychczasowej, długoletniej przewodniczącej, jest w ocenie tego wydarzenia bardzo istotne. Nie wnikam w motywy tej decyzji, ani jej nie oceniam (nowa władza ma takie prawo), ale chodzi o sposób jej zrealizowania. Pani Eulalia dowiedziała się o tym, że już nie jest przewodniczącą kolegium sędziów, z internetu. Tak się nie robi.

Nie znam nowej prezes Małopolskiego Związku Jeździeckiego, pani Marty Polaczek-Bigaj, nawet nie wiem, jak wygląda, ale ponieważ jestem z pokolenia 60+, pozwolę sobie na paternalistyczny ton.

Szanowna Pani Marto, wzięła Pani na siebie dobrowolnie obowiązek kierowania waszym Związkiem. Wśród tych obowiązków są nie tylko te dotyczące merytorycznych decyzji, ale także powinność szanowania pracy innych ludzi.

Jeśli kierowany przez Panią zarząd podjął decyzję, że od teraz nowym szefem kolegium sędziów będzie kol. Wisłocki, to powinna Pani zadzwonić do Eulali Michalik i powiadomić ją o tym. Nie mówię już o tym, że przy tej okazji nie tylko powinna Pani jej podziękować osobiście za jej dotychczasową pracę, ale jeszcze dopilnować, aby w stosowanym komunikacie o zmianie kierownictwa kolegium sędziów to podziękowanie także się znalazło. Jeśli zaś z jakichś powodów nie chciała Pani tego robić osobiście, to należało zlecić to komuś z nowego zarządu, z tym że nie powinien to być kol. Wisłocki. Powody są oczywistych - bo to byłoby niezręczne dla niego.

Szanowni Państwo! Nie traktujmy się nawzajem jak powietrze. Możemy się nie zgadzać, możemy się spierać czy nawet krytykować nawzajem, ale szanujmy się. Jeśli ktoś przez ileś lat pełnił jakąś funkcję społecznie, a więc poświęcał swój czas i energię, to bez względu na ocenę efektów tej pracy, należy się jej szacunek. Nie działamy w próżni. Nic się nie zaczyna od nas. Ktoś był przed nami, ktoś nastąpi po nas. Jeśli nie chcemy, aby po zakończeniu naszej działalności zapadła przykra cisza, aby pod naszym adresem nie padło to jedno magiczne słowo „dziękuję”, to nie róbmy tego naszym bliźnim, od których przejmujemy pałeczkę.

Marek Szewczyk

Ten artykuł pochodzi ze strony HipoLogika Marka Szewczyka
https://hipologika.pl

URL tej publikacji:
https://hipologika.pl/modules/news/article.php?storyid=208