Podczas warszawskiej Cavaliady najwyżej z Polaków w konkursie Grand Prix uplasował się Jarosław Skrzyczyński na koniu Quick Step, zajmując 2. miejsce. Do rozgrywki zakwalifikowały się tylko dwie pary. Polak jechał pierwszy i podjął ryzyko, ale jeden ciasny zakręt przypłacił zrzutką. Węgier Zoltan Czekus na holsztyńskiej klaczy Disco, znając jego wynik, nie ryzykował, pojechał naokoło i choć był sporo wolniejszy – wygrał, bo nie miał zrzutki.

Quick Step to młody koń, bo ma zaledwie 8 lat. Nie jest jeszcze szerzej znany. Na liście startowej były o nim podstawowe informacje, włącznie z tą, kto go wyhodował. A wyhodowała go Marta Roszkiewicz-Heizer. Koń jest wpisany do księgi hanowerskiej. Specjalnie nie używam określenia „jest rasy hanowerskiej”, bo w dzisiejszych czasach rasa konia sportowego to bardziej marka niż genetyka. W drugiej kratce rodowodu, gdzie znajdują się nazwy dziadków tego konia, trzy kratki zajmują konie holsztyńskie, a tylko jedną klacz hanowerska. Ale to tak na marginesie. Chodzi mi o coś innego.

W Weronie odbył się czempionat Europy koni czystej krwi arabskiej. Jeśli pominąć wyniki w poszczególnych klasach, a wziąć pod uwagę tylko rezultaty z finałów, czyli czempionatów, to statystyka wygląda tak. Na 18 możliwych do wywalczenia medali aż 10 zdobyły konie wyhodowane w Polsce. A w najbardziej prestiżowej i najliczniej obsadzonej kategorii wiekowej – klaczy starszych – czempionką Europy została Primera, a brązowy medal zdobyła Alsa. Obie klacze urodziły się w Janowie Podlaskim. Na pierwszy rzut oka wygląda więc, że hodowla koni arabskich w polskich stadninach państwowych ma się dobrze mimo „dobrej zmiany”. Ale jak wspominane wyniki rozebrać na czynniki pierwsze, to wyłania się z tego już inny obraz.

Wiewiórki z Białki donoszą, że Hanna Sztuka ma być zatrudniona w Stadninie Koni Białka. Widziano ją tam, jak ją oprowadzał po gospodarstwie sam prezes Małopolskiej Hodowli Roślin, której to spółce podlega obecnie Białka, były prezes KOWR, Piotr Serafin. W jakim charakterze ma być zatrudniona, czy jako hodowca od koni arabskich, czy jako kierownik stadniny, czy na jakimś innym etacie – tego nie wiem. Bez względu na to, jakie to ma być stanowisko, fakt jej ewentualnego zatrudnienia w państwowej stadninie, podległej kontroli KOWR, musi być sprzeciw. Dlaczego?

Tym odchodzącym ministrem jest Grzegorz Puda, który przestał być szefem resortu rolnictwa, ale w rządzie pozostał, gdyż został przesunięty na stanowisko ministra funduszy i polityki regionalnej.

Chciałbym jeszcze wrócić do zjazdu wyborczego PZJ w Boszkowie. O błędach prawnych, jakie wszyscy popełnialiśmy od lat i nadal popełniamy, napisałem w poprzednim tekście pt. „Dwója ze znajomości prawa”. Teraz postaram się skupić na propozycji zmian w prawie, czyli w statucie PZJ, aby na przyszłość uniknąć kłopotów i uprościć niektóre procedury.

Znajomość prawa w naszym, jeździeckim środowisku, jest zatrważająco niska. Mam na myśli to prawo, które reguluje funkcjonowanie tego środowiska, czyli statut PZJ, statuty wojewódzkich związków jeździeckich, statuty klubów, których jesteśmy członkami, a także takie akty prawne, jak: ustawa o sporcie, prawo o stowarzyszeniach, czy kodeks cywilny.

Dopiero awantura wokół zjazdu sprawozdawczo-wyborczego PZJ w Boszkowie unaoczniła nam, jak wiele błędów wszyscy popełnialiśmy i w miesiącach poprzedzającym ten zjazd, ale także w dalszej przeszłości.

No cóż, wyroki sądów trzeba wykonywać, nawet wówczas, kiedy się z nimi nie zgadzamy. A zatem wykonując prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa III Wydział Karny z 7 kwietnia 2021 r., sygnatura akt III K 631/20:

Na portalu „Polskie araby” ukazał się tekst Hanny Sztuki pt. „Game over”. „Bohaterką” tego tekstu jest pewna osoba, o której autorka napisała tak: Tożsamość tej osoby jest powszechnie znana, a dla tych czytelników, którzy jej nie rozpoznają sprawa pozostaje bez znaczenia.

Koledzy z portalu „Świat Koni” zamieścili tekst pod tytułem „Zmiana warty w PZJ”. Bez znaku zapytania. Podzielam to stanowisko.

Gdyby Państwa poprosić, aby wymienić tylko jeden, najważniejszy cel, jaki mają do spełnienia państwowe stadniny koni, to zapewne większość odpowie, że jest nim hodowanie jak najlepszych koni. Ale to nie byłaby prawidłowa odpowiedź. Bo zdaniem rządzących stadniny istnieją po coś innego.