Chciałbym jeszcze wrócić do zjazdu wyborczego PZJ w Boszkowie. O błędach prawnych, jakie wszyscy popełnialiśmy od lat i nadal popełniamy, napisałem w poprzednim tekście pt. „Dwója ze znajomości prawa”. Teraz postaram się skupić na propozycji zmian w prawie, czyli w statucie PZJ, aby na przyszłość uniknąć kłopotów i uprościć niektóre procedury.

Znajomość prawa w naszym, jeździeckim środowisku, jest zatrważająco niska. Mam na myśli to prawo, które reguluje funkcjonowanie tego środowiska, czyli statut PZJ, statuty wojewódzkich związków jeździeckich, statuty klubów, których jesteśmy członkami, a także takie akty prawne, jak: ustawa o sporcie, prawo o stowarzyszeniach, czy kodeks cywilny.

Dopiero awantura wokół zjazdu sprawozdawczo-wyborczego PZJ w Boszkowie unaoczniła nam, jak wiele błędów wszyscy popełnialiśmy i w miesiącach poprzedzającym ten zjazd, ale także w dalszej przeszłości.

No cóż, wyroki sądów trzeba wykonywać, nawet wówczas, kiedy się z nimi nie zgadzamy. A zatem wykonując prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa III Wydział Karny z 7 kwietnia 2021 r., sygnatura akt III K 631/20:

Na portalu „Polskie araby” ukazał się tekst Hanny Sztuki pt. „Game over”. „Bohaterką” tego tekstu jest pewna osoba, o której autorka napisała tak: Tożsamość tej osoby jest powszechnie znana, a dla tych czytelników, którzy jej nie rozpoznają sprawa pozostaje bez znaczenia.

Koledzy z portalu „Świat Koni” zamieścili tekst pod tytułem „Zmiana warty w PZJ”. Bez znaku zapytania. Podzielam to stanowisko.

Gdyby Państwa poprosić, aby wymienić tylko jeden, najważniejszy cel, jaki mają do spełnienia państwowe stadniny koni, to zapewne większość odpowie, że jest nim hodowanie jak najlepszych koni. Ale to nie byłaby prawidłowa odpowiedź. Bo zdaniem rządzących stadniny istnieją po coś innego.

Były prezes Stadniny Koni Michałów, Maciej G., miał stanąć przed sądem 31 maja. O fakcie wystosowania przeciwko niemu aktu oskarżenia przez prokuraturę, oraz o co jest konkretnie oskarżany, pisałem 28 maja ("Były prezes SK Michałów przed sądem"). Tam odsyłam po szczegóły. Pierwsza rozprawa się jednak nie odbyła, gdyż oskarżony dostarczył zwolnienie lekarskie. O tej grze na czas też pisałem (2 czerwca).

Odroczona pierwsza rozprawa została wyznaczona przez Sąd Rejonowy w Pinczowie na 6 września. Okazuje się, że też się nie odbędzie i wygląda na to, że Maciej G. w ogóle uniknie odpowiedzialności karnej. Dlaczego?

Tytuł książki, o której chcę napisać kilka słów, wskazuje, o co chodzi. O wspomnienia człowieka, który sporo czasu spędził w siodle. Jest nim Leszek Karpina. Z zawodu prokurator (były, bo już na emeryturze), a z zamiłowania koniarz.

Zabawne wydarzenia, jakie mu się przytrafiły, kiedy wykonywał zawód prokuratora, opisał w książce „Kryminaliki” (pisałem o niej pod tym tytułem 17 II 2020). Teraz zabiera czytelników w podróż sentymentalną, która zaczyna się w czasach jego dzieciństwa we wrocławskiej dzielnicy Partynice, nieopodal tamtejszego toru wyścigowego.

Jeździectwo to sport wyjątkowy pod wieloma względami. Ten najbardziej oczywisty to fakt, że jest to jedyny sport, gdzie zawodnikiem jest nie tylko człowiek, ale też zwierzę. To piękne zwierzę, jakim jest koń.

Inny wzgląd, to rodzinność tego sportu. I nie chodzi tylko o to, że można uprawiać go całymi rodzinami, bo żeglować, wiosłować czy biegać też można rodzinną grupą. Ale pokażcie mi inny sport, w którym podczas najważniejszej imprezy rangi krajowe, jaką są mistrzostwa Polski, o medale mogą w tym samym czasie walczyć przedstawiciele kolejnych pokoleń, np. ojciec i syn.

Znamy już wyniki aukcji Pride of Poland 2021, więc można się pokusić o pierwsze wnioski. Warto zwrócić uwagę na daty urodzin koni, które zostały sprzedane.

Najpierw jednak najważniejsze liczby. Z 16 koni wystawionych na główną aukcję (letnia aukcja jeszcze przed nami) nie sprzedano tylko dwóch klaczy. Łączna suma to 1 598 000 euro, co daje średnią 114 143 euro za konia. Dwie najwyższe ceny – po 450 tys. euro – uzyskały konie z Michałowa. Tyle kupiec z Arabii Saudyjskiej zapłacił za czempiona świata, ogiera Equator. Tyle samo zapłaciła za Emandorissę Hilke Cecile de Bruycker, menedżerka katarskiej stadniny Al Thumama.