W maju 2021 roku zamieściłem na moim blogu tekst pt. „Były prezes SK Michałów przed sądem”. Poinformowałem wówczas, że Maciejowi G. prokurator postawił trzy zarzuty, których rozpatrywaniem zajął się Sąd Okręgowy w Pinczowie 31 maja 2021 roku. Napisałem wówczas m.in. te słowa:

Patrząc na listę świadków, a prokuratura powołała ich aż 26, i widząc co się dzieje w sądach, jeśli chodzi o tempo rozpraw, sądzę, że nawet na wyrok w I instancji przyjdzie nam poczekać kilka lat.

I nie myliłem się. Sąd I instancji wydał wyrok 27 grudnia 2024 roku, a więc po 3 latach i 7 miesiącach. Jest to wyrok uniewinniający Maciej G. od postawionych mu wszystkich trzech zarzutów. Ale nie kończy on sprawy. Prokurator zapowiedział zaskarżenie tegoż wyroku, a więc całą sprawą zajmie się teraz sąd II instancji. Na prawomocny wyrok przyjdzie nam zatem znowu poczekać, zapewne kilkanaście miesięcy. Kiedy taki zapadnie, poinformuję o nim czytelników Hipologiki.

Na stronie internetowej PZJ zamieszczona jest spora liczba dokumentów i sprawozdań wymaganych przed zjazdem PZJ. Wśród nich jest sprawozdanie finansowe za rok 2024. Dla tych, którzy nie są księgowymi i nie mają wykształcenia ekonomicznego - a ja się do nich też zaliczam - dane zawarte w tym sprawozdaniu mogą niewiele mówić. 

Wojciech Pisarski jest ekonomistą z wykształcenia i z zawodu, jaki wykonuje. Jego uwagi sporządzone po lekturze sprawozdania finansowego PZJ mogą być pomocne w zrozumieniu tego, jaki faktycznie jest stan finansów Związku obecnie. Z tą intencją zamieszczam poniższy tekst. 

Marek Szewczyk

Chodzi o okres od 21 września 2021 roku, kiedy to podczas zjazdu w Boszkowie wybrane zostały nowe władze PZJ, a funkcję rzeczniczka dyscyplinarnego objęła Agnieszka Dąbrowska.

W ostatnich dniach w związku ze zbliżającym się kolejnym zjazdem nadzwyczajnym (8 kwietnia) na stronie internetowej PZJ prezentowane są sprawozdania różnych komisji i innych ciał statutowych. Wśród nich jest m.in. sprawozdanie rzecznika dyscyplinarnego. Obecnego rzecznika, wybranego na tę funkcję podczas zjazdu w Warszawie 4 listopada 2024 roku, Piotra Rachwała. Obraz, jaki się wyłania z tego sprawozdania, jeśli chodzi o to, w jaki sposób pani Dąbrowska wypełniała swoje obowiązki, a zwłaszcza jak procedowała sprawy dopingowe – jest porażający.

To zaskakująca decyzja, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. W przestrzeni publicznej pojawiła się dziś informacja, że:

Zgromadzenie wspólników spółki "Stadnina Koni Janów Podlaski" powierzyło obowiązki prezesa Weronice Sosnowskiej, dotychczasowej głównej hodowczyni. 

Olbrzymia liczba wpisów na Facebooku, jakie się pojawiły po wpisie Artura Bobera, moim artykule na blogu („Krytyka nie jest hejtem”), a ostatnio po obszernym tekście osoby, która prowadzi profil „Konie w Tatrach”, świadczy o trzech sprawach.

Na marginesie burzy internetowej, wywołanej wpisem Artura Bobera, przeczytałem wiele komentarz w  stylu – „jak PZJ może chcieć karać Artura Bobera za krytykę sposobu, w jaki syna pan Magdaleny Prasek używał nieprawidłowo łydek, a właściwie ostróg, kopiąc nimi dosiadanego przez siebie konia??? Czy oni (w domyśle PZJ) upadli na głowę??”

Ten sposób odbierania informacji, jakie się pojawiły w internecie, świadczy o nieznajomości reguł prawa, jakie obowiązuje w PZJ. Tezy widoczne we wspomnianych wypowiedziach, są nieuprawnione. Ale po kolei.

„Stop hejtowi” – pod takim hasłem namnożyło się ostatnio wiele akcji, także w przestrzeni jeździeckiej. Sama idea takich akcji jest godna pochwały, bo faktycznie, zwłaszcza internet jest miejscem, gdzie mowy nienawiści jest mnóstwo. Widać też jednak taką oto tendencję, że ci, którzy są krytykowani, uciekają pod skrzydła tych akcji i bronią się, głośno krzycząc – stop hejtowi!

A nie każda krytyka jest hejtem. Rozwinę ten temat na przykładzie burzy, jaka się rozpętała, głównie na Facebooku, po tym, jak Artur Bober napisał kilka krytycznych zdań po obejrzeniu filmiku z przejazdu syna Magdaleny Prasek na zawodach Cavaliady w Krakowie.

Obejrzałem dziś wieczorem program o rodzinie panującej w Korei Północnej. Właściwie to główną bohaterką tego programu była siostra obecnego przywódcy, Kim Dzong Una, trzeciego z „królewskiej dynastii” – jak to określano w tym programie - choć brzmi to bardzo dziwnie w przypadku tego komunistycznego w końcu państwa.

Jakiś czas temu dotarła do mnie prywatnymi kanałami informacja, że Hanna Sztuka siedzi w więzieniu. Ale za co i jak długo ma przebywać za kratami, tego osoba, która mi tę informację przekazała, nie wiedziała. Postanowiłem więc dowiedzieć się szczegółów w sądzie, zwracając się do tej instytucji z pytaniami zadanymi w trybie prawa prasowego. Trochę to trwało, bo okazało się, że sąd warszawski, który  wydał prawomocny wyrok, nie był właściwym adresatem. Był nim sąd właściwy dla miejsca zamieszkania skazanej. I dopiero ten sąd udzielił mi odpowiedzi. A oto co z niej wynika.

Wiewiórki przyniosły zdumiewające wieści. Dwóch członków komisji rewizyjnej Polskiego Związku Jeździeckiego odmówiło stawienia się przed rzecznikiem dyscyplinarnym w związku z postępowaniem, jakie wszczął na skutek skargi, jaką na jego ręce złożył Jan Sołtysiak.