Na ostatnich igrzyskach olimpijskich w Paryżu najwartościowszy wynik w konkurencjach jeździeckich z polskich reprezentantów uzyskała Sandra Sysojeva na klaczy Maxima Bella. Jedynie ona zakwalifikowała się do finału indywidualnego.

Wyniki ostatniego startu tej pary, na CDI5 w Salzburgu (5-8 XII), pokazują, że nie był to przypadek.

W poprzednim tekście obiecałem, że przedstawię Państwu, jak inne związki sportowe poradziły sobie z problemem skrócenia kadencji w celu ponownego dopasowania jej do 4-letniego cyklu olimpijskiego. Po kwerendzie dotyczącej 12 związków mogę zaryzykować i podzielić sposób ich działania na cztery grupy.

Na stronie internetowej PZJ wisi projekt zmian w statucie przygotowany przez komisję statutową. Do ewentualnego zatwierdzenia przez nadzwyczajny walny zjazd delegatów zwołany na 4 listopada tego roku. Dokonanie zmian w statucie to dopiero piąty punkt uchwały, na mocy której zarząd PZJ zwołuje nadzwyczajny zjazd. 

Głównym celem zjazdu są sprawy personalne – ewentualne odwołanie Marcina Kamińskiego z funkcji prezesa PZJ i ewentualny wybór nowego oraz dokonanie ewentualnych wyborów uzupełniających do zarządu, a także odwołanie rzeczniczki dyscyplinarnej oraz powołanie nowej osoby na tę funkcję.

Przeczytałem projekt zmian dwukrotnie. Najpierw ten pierwotny, bo komisja statutowa dokonała już autopoprawek, zapewne pod wpływem krytycznych uwag Sławomira Dudka, jakie zawarł na swoim blogu w tekście pt. „Od fundamentów zaczyna się stawiać każdą budowlę …” Potem ten poprawiony.

Pierwsze wrażenie jest takie, że gdyby wszystkie te zmiany zostały zaakceptowane przez delegatów, to mielibyśmy najobszerniejszy, najbardziej drobiazgowy statut ze wszystkich związków sportowych. Ale na to nie ma szans. Dlaczego?

Na stronie internetowej PZJ ukazał się jakiś czas temu protokół z zebrania zarządu z 25 września. Tym razem zebranie było prawomocne, a uchwały ważne. To na tym zebraniu czworo członków zarządu będących od jakiegoś czasu w sporze z prezesem PZJ, przeforsowało swoje postulaty, m.in. o odwołaniu Marcina Kamińskiego z funkcji dyrektora zarządzającego, czy o zwołaniu nadzwyczajnego zjazdu PZJ.

Do tego protokołu dołączony został „regulamin działania zarządu PZJ.” Należałoby dodać – zmieniony regulamin. Chodziło bowiem o to, aby – jak już pisałem wcześniej - praca (i decyzje) członków zarządu nie była uzależniona od woli prezesa w tym sensie, że jednoosobowo mógł je blokować.

Kiedy czytałem ten zmieniony regulamin uderzyło mnie, że bodajże aż pięć razy używane są słowa „sekretarz generalny”. A to, że „w posiedzeniach zarządu uczestniczy sekretarz generalny…”, a to, że może on wnosić o uzupełnienie porządku obrad (jak członkowie zarządu), a to, że „służbowo podlega prezesowi związku.” Ani razu zaś nie ma mowy o „dyrektorze zarządzającym”.

W przestrzeni publicznej pojawiło się pismo wystosowane przez prezesa PZJ Marcina Kamińskiego do delegatów na walny zjazd tejże organizacji, który to zjazd ma go odwołać z tej funkcji. Do tego pisma jest załączony Opis wydarzeń związanych z wyborem i ze zmianą członków składu reprezentacji WKKW na IO Paryż 2024.

Do tego drugiego dokumentu nie będę się odnosił, bo swoje zdanie w kwestii zmiany składu naszej ekipy WKKW na IO w Paryżu dokonanej w ostatniej chwili i w niejasnych okolicznościach już na tych łamach opublikowałem i go nie zmieniam. Nie zmieniam, mimo obszernych wyjaśnień Marcina Kamińskiego, które dużo mówią o chronologii wydarzeń, ale nie mówią nic o intencjach działania zarówno Marcina Kamińskiego, jak i byłego już trenera kadry WKKW, Andreasa Dibowskiego, a moim zdaniem tu jest pies pogrzebany.

Prezes się broni przed aktem odwołania go z tej funkcji – jego prawo. W jednym punkcie robi to jednak w sposób nieudolny. O co chodzi?

Na stronie internetowej PZJ ukazał się wreszcie protokół z posiedzenia zarządu, jakie miało miejsce 25 września. O przebiegu tego zebrania i najważniejszych decyzjach na nim podjętych pisałem w poprzednim tekście pt. „Co się odwlecze, to nie uciecze” (28 IX). Pisałem w trybie „jak mi się nieoficjalnie udało ustalić”. Teraz mamy potwierdzenie większości wspomnianych decyzji. „Większości”, bo jeden punkt wymaga odrębnego omówienia, do czego wrócę niebawem.

Nie ma jeszcze oficjalnego dokumentu w postaci protokołu z zebrania zarządu PZJ, jakie miało miejsce 25 września, ale od czego są wróble. A te ćwierkają. Według tego, co  wyćwierkały, efekty wspomnianego zebrania zarządu można z grubsza określić tak, jak w tytule tego tekstu – co się odwlecze, to nie uciecze.

Na stronie internetowej PZJ zawisł dziś protokół z ostatniego zebrania zarządu Związku. Zebranie było dziwne, nie dlatego, że odbyło się online, ale z dwóch innych powodów. Jeden to taki, że zaczęło się w środę 21 sierpnia, następnie zostało przerwane, a dokończone w piątek 23 sierpnia. Drugi to taki, że obie części odbyły się bez udziału prezesa PZJ, Marcina Kamińskiego.

Na tymże zebraniu pozostali członkowie zarządu PZJ podjęli cztery uchwały, których treść świadczy o tym, że obecnie toczy  się wojna – czworo członków zarządu kontra prezes.

Chodzi oczywiście o państwowe stadniny koni, a zmiany, o których będzie mowa, nastąpiły już jakiś czas temu. Obie były następstwem ostatnich wyborów, czy to parlamentarnych, czy samorządowych. A chodzi o stadniny koni Gładyszów oraz Krasne.

Igrzyska Olimpijskie w Paryżu dobiegły końca. Niestety, pod względem wyników sportowych, a konkretnie liczby medali, były to dla polskich sportowców najsłabsze igrzyska od wielu lat. Zaledwie 10 medali, w tym tylko jeden złoty. Dla porównania – na poprzednich, w Tokio, polska reprezentacja wywalczyła 14 medali, w tym 4 złote.