Zachęcałem do dyskusji w sprawie struktur Polskiego Związku Hodowców Koni. Tej na razie jeszcze nie ma, ale jest głos Jakuba Kalitkowskiego, hodowcy z Kujawsko-Pomorskiego Związku Hodowców Koni w sprawie tamtejszej sytuacji i oceny roli kierownika, Jarosława Lewandowskiego.

A więc oddaję mu głos.

Marek Szewczyk

Pozwolę sobie zabrać głos w dyskusji, do której zachęcał redaktor Marek Szewczyk, i ustosunkować się do niektórych tez zawartych w jego tekście pt. „Skostniała struktura PZHK.”

Nie chciałbym rozważać tutaj sprawy, czy prezes Jacek Soborski bezpodstawnie oskarżył Jarosława Lewandowskiego, czy nie. Myślę, że tę część "konfliktu" faktycznie powinny rozwiązać instytucje zajmujące się na co dzień tego typu wydarzeniami.

Bardziej zastanawia mnie fakt "wyśmienitej" opinii na temat Pana Lewandowskiego. Mam nieodparte wrażenie, że jest ona dość stronnicza.

Może przeanalizujmy kilka faktów związanych z działalnością Kujawsko-Pomorskiego Związku Hodowców Koni.

Po pierwsze. Czy faktycznie za sprawą Jarosława Lewandowskiego Związek jest prymusem i czy faktycznie nim jest? Odpowiedzi na drugie pytanie jest dość prosta - to zależy, do czego go porównamy. Jeżeli do związków, w których problem jest uzyskanie paszportu przez rok od zgłoszenia, to można pokusić się o stwierdzenie, że faktycznie jest. Jednak jeżeli porównamy się do związków zachodnich, gdzie istnieje szeroko rozwinięty marketing, handel oraz sama hodowla, to jesteśmy bardzo, bardzo w tyle.

Przytoczony przez redaktora Marka Szewczyka MJT Nevados S hodowli Stanisława Szurika - nie bardzo potrafię powiązać go z doskonałością Jarosława Lewandowskiego. Nasienie Panu Stanisławowi dostarczyła Agencja Jeździecka A.A. Bober, klacz zainseminował dr Mazurek, opiekę nad koniem sprawował Rafał Narloch oraz Anitka (którą serdecznie przepraszam, ale nie wiem jak się nazywa), w sprzedaży pośredniczył Marek Romanowski, a promocją i całkowitym finansowaniem MJT - Stajnia Marcelewo. Gdzie w tym wszystkim rolę odegrał Lewandowski, nie wiem.

Kolejny aspekt - imprezy hodowlane. Tu już rola Jarosława Lewandowskiego jest widoczna, ale czy aż taka? Pierwsze próby dzielności klaczy na terenie KPZHK odbywały się już w 1999 roku. Niestety, nie pamiętam dokładnej daty pierwszego przeglądu młodzieży hodowlanej, który był w Solcu Kujawskim. Inicjatorami tych imprez byli sami hodowcy i ówczesny kierownik Związku, którym był Edward Trzemżalski. Ale skoki luzem w naszym województwie faktycznie zapoczątkował Pan Lewandowski.

Do dzisiaj forma imprez hodowlanych nie nabrała większego rozpędu. Braki marketingowe, problemy ze stworzeniem katalogów, brak odzieży dla prezenterów, która jasno określałaby markę, to tylko niektóre z problemów nie do rozwiązania dla obecnego kierownika.

W tym wypadku należałoby się również zastanowić, czy wspaniała atmosfera tych imprez to zasługa tylko jednej osoby? Ogromną rolę w tym wszystkim odgrywają Państwo Zielińscy, Firma Cheval-tech i wolontariusze z Technikum Hodowli Koni w Bielicach oraz sami hodowcy, których konie z roku na rok są coraz lepsze i ośmielę się stwierdzić, że nie wszędzie doradza Pan Lewandowski.

Wspomniana przez Pana tendencja do "uciekania" hodowców do zachodnich związków również nie odbiła się bez echa w kujawsko-pomorskim. To u nas jeden z członków zarządu nazywa hodowców z innym spojrzeniem "sługusami obcych", zdrajcami itp. Sytuacja dotknęła również hodowcę MJT Nevadosa S, czyli pana Szurika, po którego śmierci napisano, że nigdy nie zdecydował się opisywać swoich koni w zagranicznych związkach. Tymczasem fakty były inne - przynajmniej 7 sztuk jego hodowli koni jest wpisane w księdze Zangerschaide. Znane są również przypadki, gdzie hodowca pytający kierownika Związku o zachodnie związki, otrzymuje odpowiedź w języku niemieckim, gdzie przedstawiane są fałszywe ceny i próba ośmieszenia hodowców osiągających dobre ceny za swoje konie na zagranicznych aukcjach (mowa o hodowcach zapisujących konie w zagranicznych księgach).

Tak więc, aby kogoś dobrze ocenić, potrzebna jest opinia i tych z lewa i tych z prawa. A to, jak wygląda Związek, zależy w głównej mierze od tego, do czego go porównamy.

Z poważaniem

Jakub Kalitowski