Strona startowa | O mnie | Blog | Linki | Napisz do mnie
 
Archiwa
 

Archiwa

A to ja
 

Marek Szewczyk fot. Włodzimierz Sierakowski


Marek Szewczyk

Czy Jung przegonił Todda?

Nadesłany przez Marek Szewczyk 18.09.2015, 13:02:09 (4404 odsłon)

Ciężko znaleźć wspólny mianownik, aby porównywać osiągnięcia wybitnych wukakawistów, a do takich należą z pewnością Sir Mark Todd i Michael Jung, ale spróbujmy. Dodam od razu, że chodzi tylko i wyłącznie o wyniki indywidualne – osiągnięcia drużynowe pomijam w tych rozważaniach.

 

Mark Todd, któremu królowa Elżbieta II nadała tytuł lordowski, ma 59 lat, Michael Jung jest blisko o połowę młodszy – 33 lata. Siłą rzeczy więc Nowozelandczyk miał więcej okazji do startów w imprezach rangi mistrzowskiej niż Niemiec. Z kolei ten drugi może startować nie tylko w IO czy MŚ, ale także w ME, które – przynajmniej teoretycznie – są niedostępne dla tego pierwszego. Dlaczego „teoretycznie” o tym za chwilę.



Igrzyska olimpijskie

Todd może spać spokojnie, jeśli chodzi o wyniki na igrzyskach olimpijskich. Startował w nich 6 razy, z czego 3 razy stawał na podium: dwa razy został mistrzem olimpijskim, a raz wywalczył medal brązowy. Tych osiągnięć jeszcze długo nikt nie poprawi.

Jung startował na igrzyskach tylko raz, w Londynie i wygrał je.

 

Mistrzostwa świata

Nowozelandczyk startował aż 5 razy w MŚ i „tylko” raz zdobył medal indywidualny. W Rzymie, a właściwie w Pratoni del Vivaro (1998) został wicemistrzem (wygrał wówczas jego rodak Blyth Tait na Ready Teddy).

Niemiec dwa razy startował w MŚ i w obu wypadkach stawał na podium: w 2010 w Lexington wygrał, a rok temu w Caen – został wicemistrzem.

 

Mistrzostwa Europy

Nowozelandczyk Todd aż dwa razy brał udział w… mistrzostwach Europy. Dwa razy bowiem rozgrywane one były w formule otwartej (1995 Pratoni del Vivaro i 1997 Burghley) i raz je wygrał. Było to w Burghley, a tytuł mistrzyni Europy zdobyła wówczas, druga w generalnej klasyfikacji, Bettina Overesch na Watermill Stream.

 

Niemiec Jung startował w mistrzostwach Europy cztery razy i za każdym razem zdobywał medal. Zaczął od brązowego, a potem trzy razy z rzędu zostawał mistrzem Europy. Za każdym razem na innym koniu!

Ten trzeci raz, to kilka dni temu, w szkockim Blair Castle, gdzie triumfował na zaledwie 8-letnim angloarabie francuskim fischer Takinou (Jaguar Mail sf – Gita AA po Sardana Pierre AA). Poprzednio w Malmö, gdzie dosiadał wał. Halunke FBW, a jeszcze wcześniej, w Luhmülen na Samie.

Pod tym względem Michael Jung wyrównał osiągnięcie Virgini Leng (z domu Holgate), która trzy razy z rzędu zdobywała mistrzostwo Europy na różnych koniach:

- 1985 Burghley             - Pricelsess

- 1987 Luhmülen            - Night Cap

- 1989 Burghley             - Master Craftsman

 

Finał Pucharu Świata

W finale PŚ (obecnie te rozgrywki nie są już kontynuowane) Todd startował tylko raz i nie ukończył go. Było to w Strzegomiu w 2009 roku, gdzie dosiadał konia Gandalf.

A Jung właśnie ten strzegomski finał wygrał, na Samie.

 

Czterogwiazdkowe CCI

Do tego zbioru zaliczam wszystkie zawody, jakie rozegrano od początku ich istnienia, w Badminton i Burghley, a poza tym w Lexington, a także w Pau, Adelaidzie i Luhmühlen, od kiedy zaczęto tam rozgrywać 4-gwiazdkowe zawody zaliczane do serii FEI Classic.

Na tym polu lepszy jest Todd, który triumfował aż 9 razy: 5 razy w Burghley i 4 razy w Badminton.

Jung takich zwycięstw ma na koncie 4: Lexington i Burghley w tym roku i dwa razy w Luhmühlen.

 

Co przeważa?

Jeśli weźmiemy pod rozwagę liczbę medali lub zwycięstw w poszczególnych imprezach, raz jest górą Nowozelandczyk, raz Niemiec i ciężko te liczby porównać. Jednak Jung ma nad Toddem przewagę pod dwoma względami.

 

Jest jedynym „trójkoronowanym”, bo tak można nazwać takie oto osiągnięcie: złote medale MŚ, ME i IO w jednym cyklu (po kolei). A wszystko to na wyhodowanym w Badenii-Wirtembergii wał. Sam (Stan the Man xx – Halla po Heraldik xx). I tak:

2010 MŚ Lexington

2011 ME Luhmülen

2012 IO Londyn

 

Można by powiedzieć, że byłoby nie fair porównywać pod tym względem tych dwóch zawodników, bo Mark Todd nie mógł walczyć o tak koronę, gdyż nie jest Europejczykiem. A tymczasem - jak już wykazałem – mógł. Mało tego był blisko, zdobywał bowiem medale, na tych imprezach…. Ale nie złote i nie po kolei:

1997 otwarte ME Burghley             – 1.m. Broadcast News

1998 MŚ Pratoni del Vivaro            – 2. m. Broadcast News

2000 IO Sydney                             - 3. m. Eyespy II

  

Ten drugi, ale bardzo istotny czynnik - to skuteczność! Nie ma drugiego zawodnika na świecie (nie tylko w WKKW, ale w całym jeździectwie w ogóle), który ze wszystkich imprez rangi mistrzostw kontynentu (IO, MŚ lub ME), w jakich startował, zawsze wraca z medalem indywidualnym! Jak do tej pory.

 

No i jeszcze jeden akcent: pasmo sukcesów Junga rozpoczęło się od zdobycia tytułu mistrza Europy młodych jeźdźców w Białym Borze, w 2003 roku (na koniu Marco). Czy to może przeważyć na korzyść Junga? Pod względem sympatii być może tak. Jednak który z tych dwóch wspaniałych zawodników osiągnął więcej w WKKW – to pytanie pozostawiam bez odpowiedzi. Niech każdy z Czytelników odpowie sobie sam.

Marek Szewczyk

 

 

Michael Jung (Niemcy)

 

IO

Londyn 2012:               1. m. Sam

 

Lexington 2010:           1. Sam

Caen 2014:                  2. FischerRocana FST

 

ME

Fontainebleau 2009:    3. Sam

Luhmühlen 2011:        1. Sam

Malmo 2013:               1. Halunke FBW

Blair Castle 2015:        1. fischer Takinou

 

Finał PŚ

Strzegom 2009:            1. Sam

 

Czterogwiazdkowe CCI

Lexington 2015:           1. FischerRocana

 

Burghley 2015:             1. Sam

 

Luhmühlen 2009:         1. Sam

                 2012:         1. Leopin FST

 

 

Mark Todd (Nowa Zelandia)

 

IO

Los Angeles 1984:        1. Charisma

Seul 1988:                   1. Charisma

Sydney 2000:               3. Eyespy II

 

Rzym 1998:                 2. Broadcast News

 

Otwarte ME

Burghley 1997:            1. Broadcast News

 

Czterogwiazdkowe CCI

Badminton

1980:                           1. Southern Comfort III

1994:                           1. Horton Point

1996:                           1. Bertie Blunt

2011:                           1. NZB Land Vision

 

Burghley

1987:                           1. Wilton Fair

1990:                           1. Face the Music

1991:                           1. Welton Greylag

1997 (OME):                 1. Broadcast News

1999:                           1. Diamond Hall Red

                                     

 

 

 

Wersja do druku Powiadom znajomego o tym artykule Utwórz .pdf
 
Komentarze są własnością ich autorów. Twórcy serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za ich treść.
Dodaj komentarz
Zasady komentowania*
Zawsze akceptuj komentarz zarejestrowanego użytkownika.
Tytuł*
Nazwa*
E-mail*
Strona www*
Treść*
Kod potwierdzający*

Kliknij tutaj, aby odświeżyć obrazek, jeśli nie jest wystarczająco czytelny.


Wpisz znaki widoczne na obrazku
Kod rozróżnia małe i wielkie litery
Liczba prób, które możesz wykonać: 5