I think this site contains some really wonderful information for everyone : D.

Pan Profesor osobiscie mi opowiedzial, dlaczego duzo klaczy pokyl Pomianem - chodzilo mu o polepszenie ruchu u koni arabskich - i nie chodzilo mu tu o ruch "pokazowy"...
Ogólnie mówiac, on nie jest zwolennikiem tej rasy...

Powołana przez Ministra Rolnictwa blisko dwa lata temu Rada d/s Hodowli Koni od samego początku była tworem martwym. Upływ czasu nie ożywił tego tworu. Wielki szacunek dla Pana Marka Grzybowskiego, człowieka niezwykle prawego, że opuścił to gremium. Utrzymywanie tej fikcji nie ma bowiem żadnego sensu. Oczekuję, że Pani profesor Krystyna Chmiel uczyni to samo, ale nie dyskretnie, lecz w świetle jupiterów. Państwowa hodowla koni arabskich w stadninach w Janowie Podlaskim i Michałowie stoi bowiem na krawędzi katastrofy. Już ostatni dzwonek na to, by zacząć krzyczeć.Nie można biernie czekać na zmianę władzy. Efekt 500+ zapewne sprawi, iż obecna władza utrzyma się przez dwie kadencje. A za siedem lat już nie będzie czego zbierać w państwowych stadninach koni arabskich.

Najgorszy jest totalny brak odzewu na merytoryczną krytykę zgłaszaną wobec działań obecnych dyrektorów stadnin w Janowie i Michałowie. Z tego co wiem, ani Pani Hanna Sztuka, ani Izabela Wierzchowska z KOWR, ani Pani profesor Krystyna Chmiel nie skomentowały zarzutów dotyczących użycia ogiera Sahm El Arab na michałowskich klaczach oraz kontrowersyjnej polityki sprzedażowej obecnych włodarzy tej stadniny. Zarzuty wobec Sławomira Pietrzaka, prezesa SK Janów Podlaski również pozostają bez echa, nawet ze strony samego zainteresowanego. O polityce hodowlanej prezesa Janowa nawet nie wspomnę. Takie ogiery jak Alwaro, Poganin czy Piaff pozostają w odstawce. Prawie wszystkie klacze kryje Pomian. Młodzieżowy czempionat koni arabskich pokaże, co Janów i Michałów mają do pokazania w klasie roczniaków.

Kończąc ten wywód, uprzejmie proszę Panią Izabelę Wierzchowską reprezentującą nadzór właścicielski w odniesieniu do stadnin koni arabskich o komentarz wobec zgłaszanych przez osoby kompetentne zarzutów wobec polityki hodowlanej w SK Janów Podlaski i SK Michałów. Proszę również o zabranie głosu Panią profesor Krystynę Chnmiel. Jednocześnie uważam za konieczne podjęcie zmasowanej akcji protestu wobec sytuacji panującej w stadninach w Janowie i Michałowie w obliczu rychłej zapaści państwowej hodowli koni arabskich. Skończmy też z mitem, że w Polsce nie ma już fachowców od koni arabskich. Pani z Michałowa, jak mniemam, pisząca wspaniałe komentarze świadczące o wybitnym znawstwie tematu jest na to dowodem.

Korzystając z gościnnych łam „Hipologiki” chcę się odnieść do artykułu, który był punktem wyjścia wymiany listów, oświadczeń itp. Chodzi o artykuł pani prof. Krystyny Chmiel opublikowany w polskiearaby.com, a dotyczący programu hodowli koni arabskiej czystej krwi w stadninach państwowych. Pani profesor, jako przewodnicząca Zespołu ds. Koni Arabskich przy Radzie ds. Hodowli Koni w jeszcze większym stopniu niż pan Marek Grzybowski (w jego przypadku to już czas przeszły) żyruje poczynania hodowlane w stadninach państwowych, w szczególności w dwóch największych - Janowie i Michałowie. Wszyscy mają w oczach, gdy w 2016 roku w trakcie pamiętnej konferencji prasowej w Janowie po upadku pierwszej z klaczy pani Watts, prof. Chmiel z egzemplarzem programu z 2001 roku w ręce oferowała swe usługi Waldemarowi Humięckiemu. Sam fakt, że w składzie Zespołu nie ma Jerzego Białoboka, Anny Stojanowskiej i Marka Treli czyni go kuriozalnym szczególnie, gdy zestawi się to z figurującymi w nim niektórymi nazwiskami.

Pani prof. Chmiel nie kryje krytycyzmu, także w omawianym artykule, wobec pewnych decyzji hodowlanych wyrzuconych prezesów. W skrócie obarcza ich winą za niedostateczną dbałość o zachowanie polskich linii, przede wszystkim męskich i doprowadzenie do dominacji ogierów z linii Saklavi I. Można więc było sądzić, że ten aspekt będzie szczególną troską kierowanego przez nią Zespołu. Tymczasem wiele decyzji obecnych włodarzy stadnin jest jak sądzę w oczywisty sposób sprzeczne z programem, a Pani Krystyna Chmiel milczy. To, że decyzje takie podjęto zdaje się świadczyć o nikłym wpływie Rady i jej Zespołu na to, co dzieje się w stadninach. Zresztą autorka sama przyznaje, że brak jest „mechanizmów wykonawczych do programu”. Ale dlaczego zamiast protestu mamy milczenie lub publicznie wyrażaną akceptację?

Zacznijmy od sprawy zachowania rodów męskich i wystawienia na aukcji 2016 ogiera Alert (na szczęście nie sprzedanego). Przed aukcją w tv Pani profesor powiedziała, że nie widzi nic złego w tym, by ogier odszedł z polskiej hodowli. Alert (Andaluzja - Piaff) jest reprezentantem rodu Ilderim – czyżby Pani profesor nie widziała niebezpieczeństwa „powieszenia” losów rodu na jednym starzejącym się Piaffie (kary Albedo jest w zupełnie innym typie)? Gorące pochwały zbiera Hanna Sztuka za użycie ogiera Ekwist (syn Eukaliptusa z rodu Ibrahim) i dzierżawę ogiera Eternal (Ewitacja – FS Bengali) z rodu Bairactar. Tyle, że.... w tych pochwałach pomija się fakt, że najwięcej i najlepsze matki michałowskiego stada dostał ogier Sahm El Arab nie dość, że z niechcianego rodu Saklavi I, to na dodatek koń bardzo kiepskiej jakości z licznymi wadami pokroju. Nie sądzę, by ustawiła się kolejka chętnych na „szczupacze główki” jego potomstwa. Jak to się ma do programu? Czy nie jest to marnowanie potencjału hodowlanego stada? Do odtworzenia rodów trzeba starannie dobierać ogiery. Czy wybór Ekwista, jako tego który ma przedłużyć ród Eukaliptusa jest trafny? Podobno michałowski poprawny i dzielny Grafik ma kłopoty z nasieniem, ale jest jeszcze janowski Alwaro. Ekwist, urodzony w Michałowie, ma dobry „papier”, ale sam ma wiele wad (nie bez powodu został wybrakowany ze stadniny) i choć wiekowy ma tylko dwie sztuki zarejestrowanego potomstwa. Już wkrótce pojawią się nieliczne źrebaki po nim i zweryfikują sensowność jego użycia. Mimo sceptycyzmu mocno zaciskam kciuki, by urodziło się coś wartościowego.
W celu zmniejszenia dominacji Saklavi I i unikania inbredu, dyr. Białobok wydzierżawił ogiera Vitorio TO wprowadzając nową linię męską. W Michałowie urodziło się kilka ładnych klaczek oraz w prywatnej hodowli bardzo ładny Calateon. Calateona już w kraju nie ma, a klaczek też, bo Michałów je sprzedał. To dobrze, czy źle z punktu widzenia programu?

W sprawie analizy rodów męskich i możliwości ich wzmocnienia lub odtworzenia artykuł nie wnosi nic. Jest tabelka z procentowym (a nie w liczbach bezwzględnych) udziałem poszczególnych rodów (z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku, co jest bardzo śmieszne w odniesieniu do nielicznej populacji ogierów kryjących – informacja, jaką liczbą ogierów dysponujemy jest lepsza niż ta, że jest ich 10,26 %. Ile jest policzyć się nie da, bo łączna liczba ogierów nie jest podana).
W przeszłości z sukcesem wracano do polskich linii lub je wzmacniano importując ogiery o polskim rodowodzie „po mieczu”. Przykładem może być Tallin (potomek Araxa, który dał w Michałowie Wojsława), Probat (odtworzył linię Kuhailan Afas) a także epokowy dla naszej hodowli Monogramm, urodzony w USA, ale o polskim rodowodzie. Bardzo brakuje analizy, gdzie poza Polską można przedstawicieli danych rodów odnaleźć. Jeżeli Zespół ds. Koni Arabskich szacownej Rady traktuje program poważnie, to taka analiza jest konieczna. Tymczasem dzierżawione zza granicy ogiery to Saklavi, Saklavi, Saklavi.....

Jest jeszcze kwestia rodów żeńskich. Żadna z linii nie została utracona, ale niektóre z nich są trudniejsze do utrzymania i o ich najlepsze przedstawicielki trzeba dbać. Była już o tym mowa na blogach Hipologiki. Tymczasem... Nie ma Sefory, Anawery (?), Dżakarty, Dębowej Tarczy, Larandy.. wszystko wybitne klacze O CZYSTO POLSKIM rodowodzie reprezentujące mniej liczne linie żeńskie. Czy to jest zgodne z filozofią programu? Wątpię.

Reasumując. Szkoda, że artykuł dotyczący programu, a opublikowany w portalu, który czytają osoby zainteresowane hodowlą koni arabskich jest tak powierzchowny. Jeszcze większa szkoda, że prof. Krystyna Chmiel jako przewodnicząca Zespołu ds. Koni Arabskich de facto żyruje niekorzystne dla hodowli działania. I albo nie widzi sprzeczności w działaniach stadnin z lansowanym przez siebie programem, albo nie ma odwagi by publicznie skrytykować nominatów "dobrej zmiany".

Jeszcze dodam uwagi do artykułu w "National Geographic". Autor odnotowuje postać emira Rzewuskiego, jako ważnej persony dla polskiej hodowli arabów. To niewątpliwie postać legendarna, ale czy ważna dla hodowli? Nie do końca tak jest. Owszem, stado Rzewuskiego było ponoć wspaniałe, ale przepadło w konsekwencji Powstania Listopadowego. Nie można więc mówić, że 137 koni z tego stada miało znaczący wpływ na dziewiętnastowieczną czy współczesną hodowlę. Ale jeden koń sprowadzony przez Rzewuskiego na pewno miał. To Bairactar or.ar., kupiony przez Rzewuskiego dla stadniny w Weil, który zaistniał w polskiej hodowli głównie przez ogiera Amurath Sahib ur. 1932, ojca Bałałajki i tym samym dziadka Bandoli czy Baska, a bardziej współcześnie reprezentowanego choćby przez Wojsława czy Druida. No i druga uwaga, nie tyle Rzewuski, ale bezpotomnie zmarł przede wszystkim Juliusz Dzieduszycki, co położyło kres stadninie Jarczowce (choć nie stadu, przejętemu przez spadkobierców). W temacie zasadniczym, czyli przyczyn sukcesu państwowej hodowli arabów, w XIX wieku, poza samym zapleczem ekonomicznym majątku, o sukcesie decydowała potomna lub bezpotomna śmierć magnata, a po II wojnie, stabilność państwowej własności niepodważana koniecznymi ze względów biologicznych zmianami dyrekcji stadnin. Niestety, obecna "dobra zmiana" nie miała uzasadnienia metrykalnego... IG

Nie od dziś zasadniczym błędem uczciwych osób, które się zgłaszają do organizacji/organów zarządzanych przez nieuczciwych decydentów, jest wiara w to, że ich osobista uczciwość wygra z nieuczciwością systemową. Tu z Radą jest podobnie. Skąd wiara tych mniej czy bardziej kompetentnych osób, którzy się zgłosili do Rady z własnymi pomysłami na hodowlę koni arabskich, że ktoś ich wysłucha i przyjmie za swoje ich argumenty? Przecież to jest absurd: od dawna w naszym kraju na każdym szczeblu urzędnicy w sporze z petentem skupiają się na obronie swoich decyzji, a nie na uznaniu racji petenta. Jeżeli na polskim rynku brak jest fachowców od arabów o kompetencjach porównywalnych do odwołanych prezesów, to nie można oczekiwać, że w stadninach dojdzie do zasadniczej zmiany na lepsze. Nie można tez oczekiwać, że jakikolwiek pisowski polityk powie "mea culpa" i zmieni swoją decyzję. To wiemy po dwóch latach rządów tej formacji, która się nie cofa nawet znad skraju przepaści. Jedyne pytanie, jak daleko jest dzisiaj do przepaści naszym stadninom? IG

Bask