Gorzka to satysfakcja, że stało się tak, jak przewidywałem. Dwa tygodnie temu w tekście pt. „Jaki to będzie zjazd?” napisałem bowiem: Czy przypadkiem spotkanie ponad setki ludzi 31 maja w Warszawie nie będzie po prostu stratą czasu? No i cóż, zjazd nie tylko nie uchwalił zmian w statucie, to jeszcze okazało się, że straciliśmy prezesa. Wybrany w sierpniu ubiegłego roku Michał Szubski nieoczekiwanie złożył rezygnację. Chaos się pogłębia.

Byłem gościem na zjeździe sprawozdawczo-wyborczym Polskiego Związku Hodowców Koni. Przysłuchiwałem się wystąpieniom dwóch kandydatów na prezesa i tak sobie myślałem, dlaczego w tych dwóch środowiskach – czyli jeździeckim i hodowców koni – które są tak bliskie sobie, wybory wyglądają zupełnie odmiennie. 

13 kwietnia na wiceprezesa Agencji Nieruchomości Rolnych powołany został Karol Tylenda, z jednym zadaniem – wyciszenia burzy wokół sprawy odwołania prezesów stadnin koni arabskich i dopilnowania tego, aby aukcja w Janowie Podlaskim odbyła się w terminie, a właściwie, aby w ogóle się odbyła. Jeden z pierwszych ruchów, jaki wykonał, był sensowny. Przypomnę wiceprezes Tylenda anulował decyzję dyrektora Zespołu Nadzoru Właścicielskiego Andrzeja Sutkowskiego, który nakazał pani pełniącej obecnie obowiązki prezesa stadniny w Michałowie, aby odebrała michałowskie konie trenerowi Adamowi Wyrzykowi z treningu. Był to w zamierzeniu prymitywny akt zemsty na trenerze Wyrzyku, który ośmielił się wystąpić na zjeździe Polskiego Związku Hodowców Koni Arabskich przeciwko Andrzejowi Wójtowiczowi, z powodu niechlubnej roli, jaką ten ostatni odegrał w „dobrej zmianie” w hodowli koni arabskich. Za tę decyzję wiceprezes Tylenda zyskał w środowisku koniarzy plus. Było to światełko w tunelu, które dawało nadzieję, że być może w ślad za tym pójdą innego sensowne posunięcia. Niestety, światełko zgasło.

Po tym, jak Andrzej Wójtowicz podczas walnego zjazdu Polskiego Związku Hodowców Koni Arabskich zrezygnował z członkostwa w tejże organizacji, jej zarząd wystosował do ministra rolnictwa Krzysztofa Jurgiela pismo. W piśmie tym cofnął Wójtowiczowi rekomendację do Rady Polskiego Klubu Wyścigów Konnych, bo to właśnie PZHKA wysunął swego czasu jego kandydaturę do Rady, a w jego miejsce rekomendował Adama Wyrzyka. Ostatnio PZHKA otrzymał w tej sprawie odpowiedź od ministra. Jak Państwo sądzą, jak ona brzmi?

Dziś wszystkie media obiegła wiadomość, że biegli działający na zlecenie prokuratury ocenili, że Preria i Amra, dwie klacze należące do Shirley Watts, padły na skutek skrętu jelit. Oto odpowiedni fragment mówiący o wynikach ich badań:

31 maja odbędzie się zjazd PZJ, ale jaki? Czy nadzwyczajny, który ma się zająć tylko ewentualnym uchwaleniem zmian w statucie, czy też może ma połączyć dwie kwestie: zmian w statucie oraz być jednocześnie zjazdem sprawozdawczym?

Nazwa zjazdu zaproponowana przez zwołujący go zarząd (Nadzwyczajny Walny Zjazd Delegatów Związku) wydaje się sugerować, że to będzie tylko zjazd nadzwyczajny, a więc ma na nim być mowa tylko o zmianach w statucie. Jednak komunikat zarządu PZJ z 29 kwietnia informujący o terminie zjazdu podaje także, że:

Nadzwyczajny Walny Zjazd zwołany jest w sprawach:

1) uchwalenia zmian Statutu Związku;

2) zatwierdzenia sprawozdania finansowego Polskiego Związku Jeździeckiego po kontroli biegłego rewidenta.

To zaś sugeruje, że intencją zarządu PZJ było, aby to spotkanie spełniło też rolę zjazdu sprawozdawczego.

Ta kwestia (czy jeden zjazd, czy dwa w jednym) wywołała wiele niejasności. Wypowiadali się publicznie w tej kwestii panowie Bartosz Jura i Leszek Doraczyński. Wskazywali na niekonsekwencję zarządu PZJ, wyrażającą się de facto nazewnictwem. Gdyby zjazd nazwany został „nadzwyczajno-sprawozdawczy”, albo „nadzwyczajny w kwestii zmian w statucie oraz sprawozdawczy”, to nie byłoby wątpliwości, że delegaci będą mogli się zająć obiema sprawami. Przy tej nazwie, takie wątpliwości istniały.

Ale dziś (środa 18 maja) już tych wątpliwości być nie może.

Wczoraj (poniedziałek 16 maja) odbyło się pierwsze posiedzenie niedawno powołanej przez ministra rolnictwa Krzysztofa Jurgiela Rady ds. Hodowli Koni. Obrady prowadził przewodniczący tejże Rady, wiceminister Zbigniew Babalski. W jej skład wchodzi 36 przedstawicieli nauki, hodowców i ekspertów.

Nie mam złudzeń – to ciało raczej nie stworzy nowej jakości w polskiej hodowli koni, nie mówiąc już o konkretnych programach hodowlanych (bo te przecież są!). Ale nie z powodu składu tego ciała – bo są tam tęgie głowy – ale z innego powodu. Rada nie została powołana, aby coś stworzyć. Została powołana ad hoc, aby uspokoić opinię publiczną, aby pokazać, że ta cała burza wokół stadnin arabskich to jakaś akcja wichrzycieli, bo przecież minister czuwa i sprawy hodowli koni w Polsce leżą mu na sercu. Wszystko będzie dobrze.

Dobrze nie będzie, bo marka polskich koni arabskich została poważnie zepsuta, a ci, którzy teraz kierują perłami w koronie, czyli stadninami w Janowie i Michałowie, nadają się do tego tak, jak ja do baletu. Owszem, tańczyć lubię, ale kudy mi do Wacława Niżyńskiego.

A wracając do Rady – może jednak uda się jej coś pozytywnego wprowadzić do publicznego myślenia o roli koni w Polsce. Oby.

Ale w tym morzu nieszczęść są i dobre wiadomości.

Paradoksalnie, ale burza wokół stadnin koni arabskich przedłużyła o kilka miesięcy zawodowe „życie” paru prezesom w stadninach i stadach ogierów. Ale przerwa się skończyła. Karuzela wznowiła działalność. „Dobre zmiany” nastąpiły w Stadninie Koni Krasne oraz Stadzie Ogierów w Łącku. C.d.n.

Gdyby mi ktoś kiedyś powiedział, że będę uczestnikiem demonstracji politycznej, to bym go wyśmiał. A jednak. Ja, stary dziad, solidarnie przedreptałem od Alei Schucha do Placu Trzech Krzyży (tam musiałem wysiąść z tego pociągu) w morzu innych ludzi. Ja, który mam wrodzoną niechęć do owczego pędu, do tłumów.

Nie należałem do Solidarności. Nie udzielałem się wówczas, choć już byłem ukształtowaną jednostką. Wyobrażam sobie, że demonstrujący czy strajkujący wówczas musieli odczuwać to samo - poczucie wspólnoty. Kiedy człowiek staje ramię w ramie z innymi, nieznajomymi ludzi i idzie demonstrować. Wyrażać sprzeciw wobec tych samych spraw. Jakich? 

W ubiegłym roku Stany Zjednoczone doczekały się po 37 latach kolejnego trójkoronowanego konia wyścigowego. Został nim American Pharoah. Przed nim było wiele takich koni, które wygrywały zarówno Kentucky Derby, jak i Preakness Stakes, ale Belmont Stakes stawał się ich grobem. American Pharoah przełamał tę serię. I stał się bohaterem narodowym w USA. Zwłaszcza, jak jesienią dołożył do tego bezdyskusyjne zwycięstwo (o 6,5 długości) w Breeder’s Cup Classic. Tym samym sięgnął po tzw. Wielkiego Szlema.